Een geschiedenis van verlies 

In 2014 werd ik moeder. Ik maakte ook vijf miskramen mee, een voor en vier na de geboorte van mijn dochter. Ik noem dat liever verlies van ongeboren leven. De impact hiervan was groot. In 2016 werd ik voor de 7e keer zwanger, van een zoon. Het leek goed te gaan dit keer, maar met 20 weken bleek dat hij zo ernstig ziek, dat we de zwangerschap moesten afbreken. Met bijna 24 weken zwangerschap viel zijn geboorte en overlijden op dezelfde dag. Ik was zo boos op mijn lichaam en het leven!

Verlies van ongeboren leven is ingewikkeld, omdat het afscheid betekent van dat wat je zo graag had willen leren kennen, maar wat niet de kans kreeg. Het gaat niet alleen om rouwen om het verlies van je kind of zwangerschap. Secundair verlies is de hele rij dominostenen die tegelijkertijd ook omvalt. Dit is een complex rouw- en verwerkingsproces. 

Kanker

Exact een jaar later in juli 2017, na meerdere niet gelukte IVF/PGD (embryoselectie) pogingen, kreeg ik ernstige bloedingen. Na spoedonderzoek in het ziekenhuis bleek dit Baarmoederhalskanker te zijn. Stadium IIIB. Ineens bestond mijn leven uit bestraling, brachytherapie en chemokuren. Eierstokken kapot, onvruchtbaar. Ik kwam acuut in de overgang. Ook wist ik niet of ik beter zou worden. Wat nou als dit het was?!

Zielsverlangen

Tegelijkertijd brak er iets open in mij. Een verlangen naar rust en liefde voor mezelf, wat ik wel het ik-gun-mezelf-gevoel noem. Een verlangen naar authentiek en waarachtig leven waarin ik voluit zou mogen gaan i.p.v. mezelf klein houden uit angst of leven naar zogenaamde verwachtingen. Mijn oude jas was definitief te klein. Een existentiële Angst en een Zielsverlangen werden tegelijkertijd wakker. Een vreemd soort Niemandsland wat ik nu zie als mijn moment van (spiritueel) ontwaken. Een verlangen naar en het mezelf oprecht gunnen van een moeiteloos en (Zelf)liefdevol leven. Er vond vervolgens een reeks ’toevalligheden’ plaats die ik nu niet meer zie als toevallig.

In deze periode kwam (Centrum) Zijnsoriëntatie in mijn leven en ik voelde in elke vezel: dit klopt. Een compleet intuïtief ingegeven keuze met grote gevolgen. De grootste weerstand ooit voelen, maar vooral rust, vrede en ruimte vinden van binnen. In mijn lichaam zijn, belichaamd zijn. Dat lichaam dat mij zo in de steek had gelaten, werd een veilige plek! Er kwam ruimte voor een diep innerlijk weten dat pijn, verlies, verandering, weerstand geen vijanden zijn, maar ingangen tot groei. Het grootste verlies kan de ervaring van een groot geschenk blijken te zijn: contact met wie je werkelijk bent. 

Wat je hebt, verlies je, wat je bént, kun je niet verliezen

Pijn, (levensbedreigende) ziekte, verlies, afscheid en rouw horen bij het leven.  Dat is de cyclus van het leven, ieder mens krijgt ermee te maken. Maar ieder verlies betekent ook: een transitie naar een nieuw begin. Mijn Visie is: Als je werkelijk je verlies leert lijden, je pijn en trauma’s onder ogen ziet en doorvoelt, dan bevrijdt dat je. Verlies is altijd een begin van groei en transformatie, als alles wat er is er mag zijn. Wat je hebt, verlies je, wat je bént, kun je niet verliezen. Voorbij de chaos is rust. Voorbij de haat is liefde. Voorbij de pijn is oneindige ruimte. Er is een plek die er altijd is en waarvan ik nu weet dat die dichterbij is dan al het andere. Als je zoekt, dan zoek je altijd naar jezelf. En daarvoor moet je hier zijn, in je lichaam, in de ervaring, in het nu. Als je pijn hebt, dan moet je (leren) luisteren. De enige die jou echt kan helpen, dat ben je Zelf (met wat begeleiding op zijn tijd 🙂 )

Hoe een groot verlies een geschenk kon zijn

De Jas van Jos staat voor mijn te krappe jas waaronder ik mijn lichaam niet voelde. Mijn jas die voelde als een tweede huid, maar me ervan weerhield werkelijk voluit te leven. Mijn jas met talloze zakken waarin alle moeilijke dingen werden weggestopt. Zodat ik maar niet hoefde aan te kijken dat ik leefde vanuit angst. Angst voor niet goed genoeg, angst om mensen te verliezen. Ik hield mezelf klein, sprak me vaak niet uit, deed werk dat al lang niet meer bij me paste, luisterde niet naar mijn lijf. Ik leefde vanuit een overvol hoofd. Het woord “moeten” speelde een hoofdrol in mijn leven, steeds maar doorgaan. Het is ook een kracht, opstaan en doorgaan, maar de andere kant van deze medaille is het contact met jezelf verliezen.

Ik geloof zeker niet dat ik pijn over mezelf heb afgeroepen. Waar ik wel van overtuigd ben, is dat mijn ziel me met steeds sterker wordende signalen riep. En dat ik wat te doen heb met mijn geschiedenis van verlies en ‘pijn in mijn buik’. Buik en bekken, bron van levensenergie, kern van het vrouw-zijn, centrum van de wil.

Een liefdevolle, warme jas

Ik zei het al als klein meisje toen ik verpleegster wilde worden: ‘Ik wil mensen helpen’. Dus nu geef ik mijn levenslessen door en mag ik hopelijk in jouw leven van betekenis zijn. Dat maakt dankbaar. DeJasvanJos staat nu voor wie ik ben als coach/ therapeut, yogadocent, essentiewerker. DeJasvanJos, een veilige plek waar jij dichter bij jezelf kunt komen.

Het is mijn Missie om bij te dragen aan een bewuste, belichaamde en bezielde wereld waarin mensen vanuit radicale Zelfacceptatie, Zelfrespect en Zelfliefde verbinden met zichzelf, elkaar en onze levende wereld. Als je jouw waarheid spreekt, nodig je een ander uit datzelfde te doen.

Het is een mooie reis die je niet alleen hoeft te maken. Een oordeelloze, liefdevol confronterende coach is dan heel fijn. Ik ben jou externe supporter die jouw helpt je innerlijke supporter te ontwikkelen. Vanuit een stevige basis in jezelf, kun je aarden, wortel schieten en uitgroeien op een natuurlijke en authentieke manier. Je bent bedoeld om te bloeien. 

Bel mij voor een gratis oriënterend gesprek. NEEM CONTACT OP