Doen of juist laten
Het leek een paradox, doen leidt tot stilstand. Járen bleef ik doorhollen. Tot ik letterlijk omviel. Niet dat ik denk dat ik kanker over mezelf heb afgeroepen, zeker niet! Wel heb ik steeds heftiger wordende signalen genegeerd tot ik omviel. En wakker werd.
Als ik mezelf geen ruimte gun te voelen, ga ik weer hollen. Zoals afgelopen week. Ik voelde me moe. Legde mezelf “moeten” op. Door “moeten” kreeg ik niets gedaan.
Moeten is onbewust stilstaan
Onbewust “moeten” is destructief, zorgt voor onbewust stilstaan. Piekeren, vergelijken, kip-zonder-kop-gedrag, veroordelen (mezelf en anderen) = niets gedaan krijgen.
Bewust STILstaan, met meditatie, innerlijk werk, yoga, is constructief. Dit leidt tot een gezonde beweging of overgave. Iets doen of juist laten dat voedt.
Dan komt er energie vrij. Ruimte voor een ingeving, inzicht, idee. Kalmte en een soort blijdschap i.p.v. een zwaar en vol hoofd, doffe ogen, ademnood. Herken je dit?
Mezelf bewust stilstaan gunnen
Het kost soms een paar dagen, maar dan valt het kwartje weer. Steeds een stukje dieper. Als ik mezelf maar bewust stilstaan gun. Nu zit ik hier te schrijven en voel weer dat het “klopt”. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat er ook opwinding komt, juist als een kwartje valt, het verhaal zich vormt, ik het opschrijf en deel. Zichtbaar worden voor mezelf én de wereld, voelen dat ik daarmee tot nut wil en kan zijn, is kwetsbaar en spannend!
Ondanks dat er fysieke moeheid is, en die is er vooral sinds de kanker vaak bij mij, kan er dus toch energie zijn of komen. Het is de moeite waard om bij jezelf te onderzoeken of de moeheid die je ervaart fysiek of energetisch is. Als je dat nl weet, voel je wat klopt voor jou op dat moment: bewust iets doen (invloed uitoefenen) of juist laten (je overgeven). Het is allebei ok.
