De Jas van Jos(ien)
In 2014 werd ik moeder van een prachtige dochter. Vervolgens maakte ik vijf miskramen mee. In 2016 verloor ik mijn zoontje in de 24e week van de zwangerschap. Verlies van ongeboren leven is extra complex, omdat het afscheid betekent van dat wat je zo graag had willen leren kennen, maar wat niet de kans heeft gekregen. Exact een jaar later bleek ik gevorderd baarmoederhalskanker te hebben en wist ik niet of er nog wel een leven zou zijn. Mijn fundament werd weggevaagd, maar er brak ook iets open. Een verlangen naar rust en liefde voor mezelf. Een verlangen naar een authentiek leven waarin ik voluit zo mogen gaan. Mijn oude jas was definitief te klein.
Als je het vertrouwen verliest
Pijn, (levensbedreigende) ziekte, verlies, afscheid, rouw en nieuw begin horen bij het leven. Ieder mens krijgt ermee te maken. Als je zwangerschap eindigt, je te maken krijgt met de dood van ongeboren of geboren leven, het niet lukt om zwanger te worden/blijven. Als je kindje ernstig ziek blijkt en je je zwangerschap moet afbreken. Als een fertiliteitstraject niet lukt, je met (secundaire) kinderloosheid te maken hebt. Als je je alleen en onbegrepen voelt. Als je getroffen wordt door (gynaecologische) kanker en daarna geen kinderen (meer) kunt krijgen. Als je door de behandeling in de overgang raakt, je lichaam drastisch verandert. Als je iets verliest dat je erg dierbaar is, trauma oploopt. Als je het vertrouwen in je lichaam en het leven kwijt bent, niet weet hoe je met deze pijn en leegte verder moet. Precies dan is het belangrijk om de kern van je pijn onder ogen te zien, te doorvoelen, terwijl jouw systeem je er (onbewust) vandaan houdt. Op een liefdevolle manier contact maken met je lichaam en je pijn is juist dan belangrijk.
Verlies en nieuw begin
Ieder verlies betekent een ‘einde’. Ieder einde luidt een transitie in naar een nieuw begin. Weerstand tegen verlies en verandering, tegen wat je overkomt, houdt je als het ware gevangen. Verzet tegen voelen vertroebelt je innerlijk kompas. Toch is dat wat er vaak gebeurt. Je wil weg van wat er is. Daarvan raak je steeds meer uit balans, omdat je tegen de stroom van het leven ingaat. En dat is pijnlijk, voelt als een jas die niet meer past. Een groot verlies kan dit heel voelbaar maken. Dat roept grote angst op, maar ook verlangen naar rust en contact met jezelf. Je verlies blijkt, hoe pijnlijk ook, waardevol als je je overgeeft aan wat er is, je (weer) leert voelen en je verlies durft te lijden. En dat is precies waar ik je bij kan helpen. Zodat je je jas voorzichtig durft uit te doen en je meer ademruimte en bewegingsvrijheid krijgt.
Wat je hebt, verlies je, wat je bént, kun je niet verliezen
De te strakke jas
Het meest fundamentele verlies dat je als mens lijdt, is het verlies van jezelf. Het Zelf. Alleen weet je dat niet (meer). Door je persoonlijke geschiedenis leer je (jezelf) manieren om je staande te houden in de wereld. Manieren die vanuit zelfbescherming ontstaan, maar niet altijd per sé goed zijn voor jou. Je vrije aard verkrampt zich als een steeds strakker zittende jas. Er knaagt iets, klein of groot, maar je snapt niet waarom. Dus stop je het weg, in de zakken van je jas en ga je door. En door. Ondanks signalen. Je gaat door, misschien totdat je de adem wordt afgesneden, je omvalt, zoals ik. Je verliest iets dat zó groot is, dat alles op zijn kop staat.
De confrontatie met zo’n ander groot verlies in je leven kan voelen alsof je grond onder je voeten wordt weggevaagd. Alsof je je fundament verliest, alle vastigheid verdwijnt. Je verzet je, maar voelt ook dat je je angst moet vertrouwen. Door je aan verlies (hoe heftig ook!) over te geven, merk je tot je verbazing dat de pijn te dragen is.
Als je het gevoel hebt dat het nooit meer goedkomt, is er ineens lucht. Als een glimp van iets dat je nog niet kende. Of toch wel, als je je bewust wordt dat het je eigen licht is dat schijnt. Door te leren je verlies werkelijk te lijden, je pijn binnen te gaan, kom je tot de ontdekking dat je het kunt verdragen en je meest basale verlies wél omkeerbaar is. Er is een weg terug. Je bent jezelf niet verloren, maar vergeten. Het zit verstopt om teruggevonden, bevrijd te worden. Wat je hebt, verlies je vroeger of later, wat je bént kun je niet verliezen.
De veilige jas
Je voelt een verlangen vanbinnen. Een gevoel van een jas die te strak zit, niet meer past. Een behoefte aan ademruimte en bewegingsvrijheid. Een verlangen om jezelf te verbinden en te laten zien. Verlangen naar een leven waarin je hoofd je hart en je buik dient. Een verlangen naar je lichaam bewonen. Om jouw huis, dat hier je ware thuis, is vertrouwen. Om te ervaren dat het je meest betrouwbare kompas is en een ingang naar een ruimer bewustzijn. Een verlangen naar rust, ruimte, helderheid, zodat je de antwoorden kunt horen.
Van te krappe naar veilige jas
DeJasvanJos staat nu voor wie ik ben als coach en begeleider. De liefdevolle, warme jas die ik jou kan bieden. Een veilige plek waar jij dichter bij jezelf kunt komen. Het is mijn Missie om bij te dragen aan een bewustere wereld waarin vrouwen zoals jij vanuit groeiend (Lichaams)Bewustzijn met meer Vertrouwen, Rust en (Zelf)Liefde zichZelf en in de wereld kunnen zijn.
Het is een mooie reis, maar ook pittig en eenzaam soms. Een fijne coach als metgezel, die een stukje meeloopt op je pad kan erg fijn en helpend zijn. Iemand die jouw reis erkent, herkent als een beschikbare bron en een veilige jas. Bel mij voor een gratis oriënterend gesprek.
Weerstand en verzet
Weerstand tegen pijn, verlies en verandering, houdt je als het ware gevangen. Meestal zonder dat je je daarvan bewust bent. Verzet tegen het voelen van pijn verkrampt je en vertroebelt je innerlijk kompas. Toch is dat wat er vaak gebeurt. Je wil weg van wat er is. Je raakt uit balans, omdat je tegen de stroom van het leven ingaat. Je pijn en verlies echt verwerken gebeurt dan niet. En dat is pijnlijk. De enige weg is dwars door de pijn, op een liefdevolle manier en met steun. De Lichaamsgerichte, Zijnsgeoriënteerde benadering is hierbij enorm behulpzaam. Door naar de pijn te bewegen, kan het transformeren.
Angst en Verlangen
Er wringt al een tijd iets. Je voelt je alsof je jas te strak zit, hij niet meer past. Een groot verlies kan dit heel voelbaar maken. Dat roept grote angst op, maar ook verlangen naar rust en contact met jezelf. Je verlies blijkt, hoe pijnlijk ook, waardevol. Wanneer je je verlies durft te lijden, bevrijd dat je. Als je je leert overgeven aan wat zich voordoet, je (weer) gaat voelen, je in je lichaam zakt, blijkt je lichaam je exact te kunnen vertellen wat nodig is. Wat alleen jij kan bieden, als je nauwkeurig luistert. En dat is precies waar ik je bij kan helpen.
Het is een mooie reis, maar ook pittig en eenzaam soms. Een fijne coach als metgezel, die een stukje meeloopt op je pad is erg fijn en helpend. Iemand wiens jas ook te klein werd. Die zelf ook op pad is, want het pad is nooit klaar. Iemand die jouw pijn en je verlangen erkent en herkent als een beschikbare bron en een veilige jas. Ik ben er om je te helpen. Bel mij voor een (gratis) oriënterend gesprek.
